پروژه توانمندسازی ایمنی زیستی

جمهوری اسلامی ایران  در تاریخ ۲۹ بهمن ۱۳۸۲ عضو پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا شد. براساس استراتژی ملی بیوتکنولوژی ، طرح ۱۱ ساله ی کشور برای توسعه بیوتکنولوژی که شامل توسعه این فناوری در زمینه محیط زیست، گیاه شناسی، دارو، دام ،  حیات آبی، معدن و اخلاق زیستی می باشد، توسعه بیوتکنولوژی نه تنها می بایست بر ضد قوانین و مقررات محیط زیست کشور نباشد بلکه می بایست مطابق با قانون ایمنی زیستی کشور  اجرا شود.

هدف این پروژه کمک به کشور ایران، به عنوان عضوی از پروتکل کارتاهنا ایمنی زیستی، در ظرفیت سازی لازم جهت انجام تعهدات کشور از طریق اجرای چارپوب ملی ایمنی زیستی و در عین حال درنظر گرفتن اولویت ها و نیاز های ملی است. این پروژه همچنین در راستای پنجمین طرح توسعه ملی اجتماعی-اقتصادی (۱۳۸۸-۱۳۹۲) و استراتژی ملی تنوع زیستی و برنامه عملیاتی (NBSAP) است.

این پروژه با توانمندسازی و ظرفیت سازی در ایران، کشور را قادر می سازد تا چارچوب ملی ایمنی زیستی خود را اجرایی کند. این پروژه به ویژه ظرفیت های ایمنی زیستی  کشور را جهت انجام اقداماتی از قبیل ارزیابی مخاطرات با استفاده از مهادت های علمی و فنی مناسب، فعالیت های لازم جهت مدیریت مخاطرات، ارزیابی و تقویت چارچوب های قانونی ، توسعه زیرساخت تبادل و مدیریت اطلاعات و داده ها و مشارکت اجتماعی وسیع در موضوعات ایمنی زیستی توسعه می دهد. توسعه ظرفیت های ملی در این مباحث چارچوب ملی را جهت مدیریت ایمنی زیستی تقویت کرده و تاثیری ماندگار در دیدگاه ایران به استفاده از بیوتکنولوژی با هدف رشد اقتصادی و توسعه پایدار خواهد داشت.